Istnieją dwie metody powiększania piersi: pod- i przezustna. Metoda podpiersiowa pozwala uzyskać bardziej naturalnie wyglądające piersi o bardziej naturalnym nachyleniu. Metoda ta wymaga od pacjentek powstrzymania się od czynności związanych z budową klatki piersiowej przez co najmniej rok po zabiegu. Wynika to z faktu, że zmiany w mięśniach piersiowych mogą przesunąć implant.
Zapraszamy do lektury artykułu, który jest wynikiem naszej wspólnej inicjatywy z estebeautynysa.pl
Nacięcie transaksylne
Nacięcie transaksylne do implantacji piersi to technika chirurgiczna, która jest wykonywana w pachach. Technika ta jest idealna dla kobiet, które planują karmić piersią, ponieważ powoduje minimalne lub żadne uszkodzenie gruczołu piersiowego. Dodatkowo, po zabiegu nie ma blizny na piersi. Technika ta ma jednak swoje wady. Jedną z nich jest to, że ogranicza możliwość umieszczenia implantu dwupłaszczyznowego. Po drugie, ma ograniczony obszar, w którym może pracować chirurg. Ponadto ogranicza rozmiar implantu silikonowego.
Kolejną wadą nacięcia przezpachowego jest możliwość wystąpienia asymetrii piersi. Problem ten można jednak zminimalizować zatrudniając wykwalifikowanego chirurga. Ponadto, ten rodzaj nacięcia nie może być ponownie otwarty w celu rewizji implantów. Jeśli zdecydujesz się na ponowne wykonanie zabiegu, konieczne będzie wykonanie drugiego nacięcia.
Czas rekonwalescencji po zabiegu powiększenia piersi z nacięcia przezklatkowego jest szybszy niż w przypadku innych technik. Można powrócić do pracy już po tygodniu, ale zaleca się unikanie forsownych zajęć, dopóki chirurg tego nie zatwierdzi. Pacjentki mogą spodziewać się pewnego dyskomfortu po zabiegu, ale jest on zazwyczaj możliwy do opanowania dzięki lekom przeciwbólowym. Wystąpi również obrzęk i zasinienie. Jest to jednak zjawisko przejściowe i nie powinno przeszkadzać w wykonywaniu codziennych czynności.
Nacięcie przezpiersiowe do implantacji piersi jest mniej widoczne niż nacięcie TUBA. Obejmuje ono małe nacięcie w pachy i tunel, który prowadzi w górę do obszaru piersi. Może powodować gorszą asymetrię implantów.
Subglandular placement
Subglandular placement of breast implants is an option for women who wish to augmentate their breast size but don’t want to undergo augmentation full. Ta metoda jest nieco mniej inwazyjna niż inne rodzaje wszczepiania implantów, a pacjentki, które decydują się na tę technikę, są zazwyczaj bardziej komfortowe. Pacjenci powinni być jednak świadomi, że istnieją pewne zagrożenia związane z tym typem umieszczania implantów piersi. Pierwszym z nich jest zwiększone ryzyko wystąpienia skurczu kapsularnego, czyli reakcji organizmu na obcy materiał. Drugą istotną wadą jest to, że takie umieszczenie może spowodować, że piersi będą wyglądały na zaokrąglone i mniej naturalne.
Innym ryzykiem związanym z umieszczeniem pod gruczołami piersiowymi jest to, że implant piersi będzie znajdował się pod mięśniem. Może to spowodować, że pierś będzie się poruszać przy poruszaniu ramieniem. Dlatego kobieta może chcieć wybrać inną metodę powiększania piersi, jeśli planuje uprawiać sporty wyczynowe lub ćwiczenia.
Innym zagrożeniem jest bottoming out, który można skorygować za pomocą podejścia dwupłaszczyznowego II lub III. W tej technice chirurg przesuwa dolną część mięśnia piersiowego do góry, aby skorygować ten problem. Dzięki temu implant może być łatwiej umieszczony i wypełniony.
Innym ryzykiem związanym z umieszczeniem implantu podspojówkowego jest skurcz kapsularny, bolesna deformacja, która powoduje twardy, nienaturalny wygląd. Jest to bardziej prawdopodobne u kobiet z małymi piersiami. Ponadto skurcz kapsularny powoduje, że tkanka bliznowata otaczająca implant kurczy się i sprawia, że jest on trudny do dotknięcia. Pacjentki mogą jednak uniknąć tego ryzyka, współpracując z chirurgiem plastycznym z certyfikatem, który wie, jak wybrać najlepszą opcję umieszczenia implantu i w razie potrzeby może wstrzyknąć tłuszcz z innej części ciała.
Umieszczenie podpiersiowe
Umieszczenie podpiersiowe jest jednym z dwóch głównych rodzajów umieszczania implantów piersi. Metoda ta pozwala uzyskać bardziej naturalnie wyglądające piersi ze względu na wyściełanie mięśni i nachylenie górnego bieguna. Ponadto, wszczepianie podprogowe jest mniej bolesne, zwłaszcza w ciągu pierwszych kilku dni. Pacjentki mogą przyjmować przepisane leki przeciwbólowe, aby opanować ból podczas tych pierwszych kilku dni.
Istnieją jednak również pewne zagrożenia. Jednym z nich jest skurcz kapsularny, w wyniku którego wokół implantu powstaje twarda blizna. Chociaż ryzyko powstania obkurczenia kapsularnego jest mniejsze w przypadku umieszczenia implantu w przestrzeni podpiersiowej, inne czynniki mogą zwiększyć ryzyko powstania obkurczenia kapsularnego. Podejście podmięśniowe jest również najlepsze dla kobiet z niewielką ilością tkanki piersi.
Umieszczenie podpiersiowe polega na umieszczeniu implantu piersiowego częściowo za mięśniem piersiowym głównym. Mięsień piersiowy główny pokrywa górną połowę implantu, a dolna część rozciąga się poniżej dolnego brzegu mięśnia. W rezultacie implant ma bardziej okrągły kształt w dolnym biegunie.
Wadą umieszczenia implantu podżebrowego jest to, że może on zmniejszyć wyczuwalność bieguna górnego i zwiększyć grubość pokrycia tkanek miękkich. Ponadto augmentacja podpiersiowa jest mniej przewidywalna w porównaniu z augmentacją podpiersiową i może wymagać częstych reoperacji w celu skorygowania ruchu implantu i zmian konturu.
Implanty o kształcie okrągłym i teardropowym
Implanty o kształcie okrągłym i teardropowym mają różne zalety i wady. Implanty okrągłe są bardziej bezpieczne, ale nie wyglądają tak naturalnie jak implanty w kształcie łezki. Mogą się one również obracać. Teksturowana powierzchnia zewnętrzna implantów w kształcie łezki pomaga zapobiec ich obracaniu się. Nadają one również piersiom bardziej naturalny wygląd.
Implanty w kształcie łezki są zazwyczaj dłuższe niż okrągłe. Te implanty są często najlepszym wyborem dla kobiet, które są filigranowe lub mają cienką tkankę piersi. Implanty o tym kształcie mają teksturowaną powierzchnię, która pomaga im lepiej przylegać do tkanki piersi. Kształt łezki sprawdza się również u kobiet, które są krótsze lub mają małą ilość tkanki piersi. Z kolei implanty okrągłe mogą być trudne do pokrycia przy minimalnej ilości tkanki.
Ponadto, kształt implantu może być głównym problemem dla wielu pacjentów. Implanty okrągłe mają tendencję do nadawania górnemu biegunowi pełniejszego wyglądu niż implanty w kształcie łezki, co może skutkować zwężeniem dolnego bieguna. Okrągłe implanty są również mniej podatne na obracanie się w miejscu.
Innym czynnikiem, który należy rozważyć przed wyborem pomiędzy implantami o kształcie okrągłym i łezki, jest boczny cycek. Podczas gdy okrągłe implanty nie obracają się, boczny cycek może być zauważalny w niektórych sukienkach i topach. Implanty w kształcie łezki dają bardziej naturalny wygląd i mają mniej bocznego cycka, ale mogą tworzyć asymetryczne wyniki, gdy są umieszczone powyżej lub poniżej mięśnia.
Nacięcie podramienne
Nacięcie podramienne to krótkie nacięcie, zwykle o długości od dwóch do pięciu centymetrów, wykonywane wzdłuż fałdu pod piersią kobiety. Nacięcie to umożliwia chirurgowi operowanie tuż pod piersią i pozostawia niewielką bliznę. Pozwala to na umieszczenie większych implantów na mniejszym obszarze. Nacięcie może być ukryte przez fałd piersiowy lub linię stanika.
Nacięcie podramienne jest często stosowane w celu zwiększenia rozmiaru piersi kobiety. Jednak blizna może być widoczna, gdy kobieta leży lub nosi niektóre rodzaje ubrań. Jest to również wyzwanie dla matek karmiących piersią, ponieważ blizna nie jest ukryta pod piersiami.
Nacięcie podramienne jest najczęstszym rodzajem nacięcia stosowanym przy powiększaniu piersi. Zapewnia ono chirurgowi optymalną wizualizację podczas wszczepiania implantów. Ten rodzaj nacięcia goi się bardzo dobrze i pozostawia bardzo małą bliznę. Ten rodzaj nacięcia jest preferowany, gdy kobieta ma dobrze zdefiniowany fałd podramienny i nie przeszkadza jej mała blizna.
Chociaż nacięcie pod pachą jest najczęstszym typem nacięcia stosowanym przy powiększaniu piersi, nie jest to jedyna dostępna opcja. Chirurg plastyczny z certyfikatem może omówić ze swoimi pacjentkami alternatywne rodzaje nacięć.
Umieszczenie podmięśniowe
Umieszczenie podmięśniowe polega na umieszczeniu implantów pod mięśniami i tkanką piersi. Zmniejsza to ryzyko powikłań i zapewnia naturalnie wyglądający efekt. To podejście jest najlepsze dla kobiet, które mają mało naturalnej tkanki piersi lub które chcą mieć bardziej zaokrąglony wygląd.
Istnieje kilka możliwych powikłań związanych z umieszczeniem podmięśniowym. Oprócz zwiększonego ryzyka przemieszczenia bocznego, procedura ta może spowodować powstanie dużej przestrzeni między piersiami. Implant może również zostać przesunięty zbyt daleko na boki w stosunku do mięśnia piersiowego, tworząc widoczne falowanie w obszarze dekoltu.
Umieszczenie podmięśniowe jest najczęściej stosowaną techniką powiększania piersi. Jest to naturalnie wyglądająca procedura, ale może być bardziej inwazyjna niż metoda podmostkowa. W przypadku tego zabiegu istnieje mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia skurczu kapsularnego i jest on bardziej odpowiedni dla kobiet z niewielką ilością tkanki piersi lub bez niej.
Umieszczenie podmięśniowe jest mniej widoczne i ma dłuższy okres rekonwalescencji. Jest jednak mniej bolesne i może zapewnić naturalnie wyglądające rezultaty. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy skontaktować się z chirurgiem. Jeśli obawiasz się, że implant nie jest osadzony prawidłowo, możesz chcieć zasięgnąć drugiej opinii.
Po zabiegu chirurg zamknie nacięcia i umieści implanty w kieszeni podmięśniowej. Zaleca się pozostanie w domu przez jeden do dwóch tygodni po zabiegu. Jednak większość pacjentów może wrócić do pracy w ciągu trzech do siedmiu dni. W tym okresie należy unikać forsownych aktywności. Należy również spodziewać się obrzęku i bólu po zabiegu.
Podobne tematy
