Być może zastanawiasz się, czy możliwe jest posiadanie implantów piersi, jeśli masz niedoczynność tarczycy. Jeśli tak, to nie jesteś sama. Więcej osób cierpi na schorzenia tarczycy, w tym niedoczynność Hashimoto, zespół Raynauda i choroby autoimmunologiczne. Ale powiększanie piersi jest nadal popularną procedurą dla kobiet w każdym wieku i o każdym pochodzeniu etnicznym. Na szczęście istnieje obecnie wiele opcji dostępnych dla pacjentów, którzy chcą zwiększyć swój naturalny rozmiar piersi.
Z radością przedstawiamy materiał, który powstał w sojuszu z magazyndrogeria.pl
Niedoczynność tarczycy Hashimoto
Niedoczynność tarczycy i powiększanie piersi nie są wzajemnie wykluczającymi się schorzeniami. Kobiety z implantami piersi mają zwiększone ryzyko rozwoju stanu znanego jako zespół Raynauda, zaburzenia, które prowadzi do ograniczenia krążenia krwi, a także zimna i drętwienia w dłoniach i stopach. Wszystkie te czynniki mogą wpływać na równowagę immunologiczną i funkcjonowanie organizmu. Osoby z niedoczynnością tarczycy Hashimoto muszą utrzymywać stabilny układ odpornościowy, aby uniknąć powikłań i leczyć swój stan.
Pomimo potencjalnego ryzyka związanego z implantami piersi, lekarze powinni zachować ostrożność podczas omawiania tej procedury z pacjentkami z chorobą tarczycy. Sporadycznie u pacjentek mogą wystąpić reakcje autoimmunologiczne na obce substancje. Reakcje te mogą utrzymywać się nawet po usunięciu implantu. Dodatkowo, silikonowe implanty piersi są podejrzewane o wyciek substancji chemicznych powodujących raka. Wywołało to kontrowersje wokół ich bezpieczeństwa.
Biotoksyczność – wynik ekspozycji na biotoksyny z implantów piersi – może prowadzić do reakcji autoimmunologicznej w organizmie. W niektórych przypadkach ta reakcja autoimmunologiczna może prowadzić do stanu znanego jako zapalenie tarczycy Hashimoto. Stan ten jest szczególnie częsty u osób, które mają genetyczną predyspozycję do chorób autoimmunologicznych. Zespół Raynauda
Zespół Raynauda może pogorszyć ból związany z zabiegami powiększania piersi. W nowym badaniu naukowcy porównali kobiety z CTD i bez niego, aby sprawdzić, czy implanty piersi nasiliły objawy tego zaburzenia. Badacze ocenili historię medyczną pacjentek, pytając o zespół Raynauda, zespół Sjogrena i ból stawów. Badacze stwierdzili, że pacjentki po augmentacji z CTD miały więcej zainstalowanych śrub ortopedycznych. Badacze sugerują, że u tych pacjentów może występować większe ryzyko rozwoju zespołu Raynauda.
W jednym z badań kobiety były śledzone przez siedem lat po powiększeniu piersi. Porównano je z 1498 kobietami, które nie otrzymały powiększenia piersi. Kobiety podzielono na pięć grup: te z implantami i te bez. W każdej grupie było 727 pacjentek z chorobą tkanki łącznej, oraz 1576 kobiet z implantami piersi. Badacze przejrzeli dokumentację medyczną kobiet oraz implanty piersi z każdej grupy. Obliczyli ryzyko względne, dzieląc liczbę przypadków przez liczbę kobiet, które nie otrzymały implantów.
Badanie zostało sfinansowane przez firmę Dow Corning. Wyniki wykazały, że kobiety z implantami piersi były narażone na większe ryzyko wystąpienia chorób tkanki łącznej niż kobiety z innymi formami chirurgii kosmetycznej. Pacjentki z implantami częściej miały również obrzęk szyi i gruczołów pod pachami, bóle stawów i ogólną sztywność. Oprócz historii medycznej pacjentek, badacze oceniali także ich obraz ciała i stan zdrowia. Badanie obejmowało również testy laboratoryjne i standardowe badania kliniczne. Kobiety były monitorowane przez okres do dwunastu do piętnastu lat po operacji.
W badaniu przeprowadzonym w 2016 roku naukowcy przeanalizowali 32 badania. Wśród tych kobiet 56 było biorczyniami implantów z silikonowymi implantami piersi, natomiast 210 przeszło zabieg powiększenia piersi z użyciem implantów niesilikonowych. Pacjentki zapytano o historię medyczną, w tym o dolegliwości reumatyczne i czy przyjmowały leki przeciwreumatyczne. Skonsultowano się z reumatologiem, aby ocenić szanse wystąpienia chorób reumatycznych w grupie poddanej powiększeniu piersi. Średni czas noszenia implantów przez pacjentki wynosił 6,5 roku, natomiast minimalny czas to dwa lata.
Implanty silikonowe
Wciąż toczy się wiele dyskusji na temat bezpieczeństwa stosowania silikonowych implantów piersi. Ostatnie badanie opublikowane w International Journal of Epidemiology dotyczyło prawie 25 000 kobiet z implantami piersi w Izraelu w porównaniu do kobiet, które nie poddały się zabiegowi. Oczekuje się, że wyniki badań zostaną przedstawione Amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków na publicznym spotkaniu w przyszłym roku. Tymczasem inne badania wykazały, że implanty silikonowe mogą zwiększać ryzyko wystąpienia pewnych rzadkich problemów zdrowotnych.
Jedno badanie w szczególności sugeruje, że implanty silikonowe mogą powodować reakcje autoimmunologiczne u niektórych kobiet. Stan ten może wpływać na układ odpornościowy i może rozwijać się nawet po usunięciu implantów piersi. Ponadto kobiety z implantami silikonowymi są narażone na większe ryzyko rozwoju reumatoidalnego zapalenia stawów i twardziny.
Chociaż implanty silikonowe są bezpieczne i skuteczne dla kobiet z niedoczynnością tarczycy i powiększeniem piersi, nie są pozbawione ryzyka. Mogą powodować powikłania, w tym pęknięcie implantu i zakażenie. Niektóre kobiety mogą wymagać dalszej operacji w celu skorygowania problemu. Jeśli jednak problem można rozwiązać w czasie operacji, implanty silikonowe mogą być dla Ciebie dobrym rozwiązaniem.
Pomimo ostatnich badań wykazujących bezpieczeństwo silikonowych implantów piersi, wiele kobiet nadal obawia się nieszczelności i ewentualnego rozwoju chorób autoimmunologicznych. W rzeczywistości jedna na cztery kobiety z silikonowymi implantami piersi ma zwiększone ryzyko rozwoju choroby autoimmunologicznej. Stwierdzono, że ryzyko to było o 45 procent wyższe niż u kobiet bez implantów.
Pierwszy pozew przeciwko Dow Corning miał miejsce w 1977 roku i Dow Corning rozstrzygnął sprawę. W tym czasie firma była świadoma licznych skarg i ekspertów medycznych dotyczących silikonowych implantów piersi. Jednak firma nie była w stanie powiązać objawów z implantami. FDA zakazała później stosowania silikonowych implantów piersi przez 14 lat.
Objawy choroby autoimmunologicznej
Istnieje kilka powiązań pomiędzy implantami piersi a chorobą autoimmunologiczną. National Center for Health Research przeprowadziło badania na ten temat, choć nie zostały one jeszcze opublikowane. Naukowcy stwierdzili jednak niezwykłą poprawę objawów w badaniu przeprowadzonym na 300 kobietach. Naukowcy doszli do wniosku, że implanty piersi mogą mieć działanie autoimmunologiczne.
Pacjentki z chorobami autoimmunologicznymi są w grupie podwyższonego ryzyka związanego z powiększaniem piersi. Powodem jest to, że zabieg może spowodować, że ich układ odpornościowy zacznie szaleć. Chociaż nie u każdej kobiety po powiększeniu piersi rozwija się choroba autoimmunologiczna, to u tych, u których w rodzinie występowała ta przypadłość, może ona częściej występować.
Jedno z dużych badań izraelskich powiązało silikonowe implanty piersi z chorobą autoimmunologiczną. Stwierdzono, że około jedna na cztery kobiety z implantami silikonowymi jest w grupie wysokiego ryzyka wystąpienia choroby autoimmunologicznej. Było to zaskakujące odkrycie, ponieważ tradycyjna społeczność medyczna wykluczała związek pomiędzy implantami a chorobami autoimmunologicznymi. Obecnie jednak pojawiło się więcej badań potwierdzających tę teorię.
Objawy zapalenia implantów piersi są podobne do objawów chorób autoimmunologicznych i chorób tkanki łącznej. Co ciekawe, objawy te nie muszą wskazywać na konkretną chorobę, co utrudnia rozpoznanie. Jednak w niektórych przypadkach objawy można wyleczyć poprzez zabieg chirurgiczny, co pozwala na poprawę jakości życia pacjentki.
Objawy choroby implantów piersi mogą być rozległe i rozpoczynać się wkrótce po operacji wszczepienia implantów piersi. Objawy mogą również ujawnić się wiele lat po zabiegu. Nie są one specyficzne dla implantów piersi, ale mogą być spowodowane wieloma schorzeniami, w tym niedoczynnością tarczycy, menopauzą i fibromialgią.
Objawy BII po powiększeniu piersi
BII, czyli zapalenie implantów piersi, może być poważnym efektem ubocznym powiększania piersi. Objawy mogą rozpocząć się bezpośrednio po operacji lub kilka miesięcy później. Mogą być również związane z innymi schorzeniami, takimi jak fibromialgia czy niedoczynność tarczycy.
Jeśli podejrzewasz, że rozwija się u Ciebie BII, powinnaś skontaktować się z chirurgiem plastycznym z certyfikatem board-certified w celu dalszej oceny. Chirurg powinien potraktować Twoje obawy poważnie, a nie tylko je odrzucić. Należy również pamiętać, że chirurg, który umieścił Pani implanty, nie może ich usunąć, jeśli ma Pani BII.
W okresie obserwacji kohorty BII pacjenci byli ponownie badani w celu oceny czasu trwania i nasilenia objawów. Kwestionariusz PRO-Q został użyty do oceny utrzymywania się objawów, ich ustępowania i poprawy. Dane ciągłe i kategoryczne analizowano przy użyciu programu SPSS. W celu określenia istotności statystycznej zastosowano zarówno test kh2, jak i dokładny test Fishera.
Po zabiegu powiększenia piersi, kobiety powinny natychmiast zgłosić się do lekarza, jeśli doświadczą niewyjaśnionego powiększenia piersi, asymetrii lub gromadzenia się płynu. U niektórych kobiet może również wystąpić stwardnienie piersi lub leżąca nad nimi wysypka. Kobiety z objawami powinny skonsultować się z lekarzem, aby ustalić przyczynę objawów i czy muszą poddać się zabiegowi chirurgicznemu w celu usunięcia implantu. Jeśli nowotwór rozprzestrzenił się na węzły chłonne, chirurgiczne usunięcie implantu może pomóc w zatrzymaniu postępu choroby. Pacjenci z BIA-ALCL mogą otrzymać chemioterapię w celu spowolnienia lub zatrzymania postępu choroby.
Objawy BII po operacji piersi są powszechne i mogą być spowodowane przez wiele czynników. Jedną z tych przyczyn jest obecność bakterii w tkance piersi. Bakterie te mogą powodować wiele innych problemów, w tym reakcje alergiczne, trądzik i problemy neurologiczne.
Podobne tematy
